Rozdział6. Łukasz.

-Karolina-

Obudziłam się o 12.30, Jakub jeszcze spał, postanowiłam pójść pod prysznic, gdy wyszłam włosy spięłam w koka i ubrałam się w to. Jakub już nie spał, położyłam się obok niego.

-I jak tam po nocy ?-Zapytałam całując go.

-Strasznie boli mnie głowa.-Powiedział przytulając mnie.

-Może ja przygotuję śniadanie i gdzieś wyjdziemy ?

-Chciałem powiedzieć to samo.-Powiedział śmiejąc się.

-Dobra to ja skocze po bułki a ty zrób resztę.-Wstałam i poszłam w stronę wyjścia. Gdy byłam w sklepie zauważyłam gazetę, na okładce było nasze zdjęcie z imprezy jak całowaliśmy się przed klubem. Gdy tak czytałam jakaś kobieta zaczepiła mnie i wszystkie zakupy mi wypadły, nawet nie przeprosiła. Schyliłam się i zaczęłam podnosić wszystko, nagle jakiś chłopak nachylił się i zaczął mi pomagać.

-Dzięki.-Powiedziałam uśmiechając się do niego, chłopak był nieziemsko przystojny, piękne, głębokie zielone oczy, brązowe włosy.

-Nie ma za co, to ty jesteś tą dziewczyną z okładki ?-Pokazał na gazetę.

-Tak.-Powiedziałam uśmiechając się do niego.

-Jak masz na imię ? Ja jestem Łukasz.

-Karolina, miło mi, dziękuję za to że mi pomogłeś, ale muszę już iść.-Powiedziałam i odeszłam uśmiechając się. Wracając do domu dużo myślałam o tym kolesiu, był taki słodki. Razem z Jakubem zjedliśmy śniadanie i wyszliśmy na miasto.

-Chyba powinniśmy bardziej uważać na to co robimy, dzisiaj w gazecie były nasze zdjęcia z wczorajszej imprezy.

-Nie przejmuj się tym, ludzie i tak zaraz zapomną o tym.

-Mam nadzieję.-Powiedziała i uśmiechnęłam się do Jakuba.

-Chyba będę musiałam iść do domu, zobaczyć co u Kamila.-Powiedziałam poważniejąc.

-Dobrze, pójdziemy teraz czy później, bo mi się nie chce.-Powiedział nie chętnie.

-Coś się stało ?

-Nie, nic.-Powiedział wzdrygając ramionami. Poszliśmy do mojego domu, było zaskakująco czysto a Kamil właśnie siedział w kuchni i jadł.

-Hej braciszku !-Podeszłam do niego i uściskałam go.

-Siemka siostrzyczko, co tam ?

-A nic, tak wpadłam zobaczyć jak sobie radzisz, brakuje ci czegoś ?

-Nie, mam wszystko, siadajcie, chcecie coś do picia ?-Zapytał wstając z krzesła.

-Ja kawę, a ty Jakub coś chcesz ?

-Nie.-Powiedział oschle, nie wiedziałam o co mu chodzi. Po 30 minutach wyszliśmy z domu i wróciliśmy do Jakuba.

-Co się dzieję ?!-Zapytałam ze złością.

-Nic, czy ja po prostu nie mogę być zły ?

-Wiesz nie rozumiem cię, rano było wszystko dobrze a teraz ?

-No tak teraz jestem zły i co z tego ?

-No to chociaż powiedz mi dlaczego jesteś zły.-Byłam zdenerwowana, ponieważ nie chciał mi nic powiedzieć.

-Ja tak nie potrafię, myślę, że nie powinniśmy się już spotykać.-Powiedział patrząc mi głęboko w oczy.

-Co ? Zabawiłeś się mną i koniec ? Wiesz co jesteś żałosny.-Powiedziałam przez łzy i wybiegłam z domu. Ruszyłam w stronę mostu, gdzie zawiesiliśmy wspólnie kłódkę, usiadłam na ziemi i płakałam. Była już 23.40 a ja siedziałam i płakałam, naprawdę kochałam Jakuba. Nagle usłyszałam czyjeś kroki, z cienia wyłonił się mężczyzna, podszedł do mnie, klękną i zapytał.

-To ty Karolina ?

-Tak, a ty  kto ?

-Poznaliśmy się dzisiaj w markecie.

-Łukasz ?

-Tak, ale co ty tu robisz o tej porze ?

-Tak sobie siedzę.-Powiedziałam przez łzy.

-Czemu płaczesz ?-Zapytał patrząc na mnie tymi swoimi zielonymi oczami.

-Zostałam porzucona przez chłopaka z okładki czasopisma.-Powiedziałam ocierając łzy spływające po policzkach.

-Nie płacz, nikt nie jest watr twoich łez.-Powiedział i objął mnie.

-Zaprowadzę cię do domu, niebezpiecznie jest samemu chodzić po ciemku.-Chwycił mnie i poszliśmy w stronę mojego domu, gdy byliśmy pod drzwiami porzegnał mnie, a ja poszłam do swojego pokoju i resztę nocy płakałam w poduszkę.

-Jakub-

Gdy tylko się obudziłem widziałem Karolinę, która wychodziła spod prysznica, położyła się obok mnie i leżeliśmy jeszcze chwilę. Strasznie bolała mnie głowa, poszedłem na dół przygotować śniadanie, a Karolina poszła do sklepu. Przygotowując posiłek dostałem sms'a od dziewczyny, która zawsze mi się podobała, z którą zawsze chciałem być. Napisała, że bardzo jej się podobam i takie tam inne. Nie długo później wróciła Karolina i spożyliśmy śniadanie. Później wybraliśmy się na miasto, rozmawialiśmy o zdjęciach w gazecie, czułem, że nie chce mi się w ogóle rozmawiać. Karolina chciała iść do domu, by sprawdzić co u Kamila, siedzieliśmy tam 30 minut, strasznie się nudziłem. Czułem się dziwnie, jeszcze wczoraj kochałem Karolinę, a dzisiaj wszystko prysło. Po powrocie do domu Karolina zaczęła pytać się dlaczego tak dziwnie się zachowuję, postanowiłem, że załatwię to szybko i porządnie, spojrzałem jej głęboko w oczy i powiedziałem, że nie powinniśmy się już spotykać. Było mi trochę głupio, bo wykożystałem ją. Po tych słowach dziewczyna wybiegła z domu, nie chciałem za nią iść, ponieważ co miałem to już powiedziałem, nie mam pojęcia dlaczego tak się zachowałem. Gdy tylko Karolina opuściła dom, usiadłem na kanapie i myślałem co ja zrobiłem, czułem się dziwnie z powodu tej sytuacji. Wpatrywając się w jej zdjęcie uroniłem łzę i w tedy zrozumiałem co się stało, moje serce ogarnęła pustka. Zasnąłem na kanapie z jej zdjęciem w ręce.